een ode aan een held
Hoe vaak hoor je niet op het nieuws dat slachtoffers aan hun lot worden overgelaten? Dat mensen toekijken hoe iemand in elkaar geslagen wordt of zich omdraaien en weglopen. Dat mensen niet eens hun telefoon pakken en 112 te bellen. Gelukkig bestaan ze nog, mensen die risico durven nemen om een ander te redden, ook al staat je eigen veiligheid voorop. Mensen die ingrijpen, hun telefoon pakken en de hulpdiensten inlichten. Mooie, heldhaftige mensen zoals mijn neef Steffan.
Een paar maanden geleden, toen Steffan op weg was naar zijn stage raakte een man te water. Hij is toen meteen met omstanders het water in gesprongen om de man er uit te halen. De man had een epileptische aanval. Mijn 19-jarige neef redde samen met twee omstanders het leven van deze man.
Gisternacht reed hij vanuit de stad naar huis. Onderweg kwam hij een ‘zoenend stelletje’ tegen, maar al snel bleek dat het niet om een verliefd stelletje ging. Hij hoorde het meisje een aantal malen stop roepen.Toen hij vroeg of alles goed ging, snauwde de man dat hij weg moest gaan. Dit zat niet goed. Hij pakte zijn telefoon, belde 112 en stelde de politie op de hoogte van wat er gebeurde en waar zij waren. De man zette het op een lopen en sleurde het meisje mee. Zo heldhaftig dat mijn neef is, bleef hij er achter aan lopen en hield de politie van alles op de hoogte.
Na een tijdje stopte de man met lopen en wendde zich tot Steffan. De man rende op hem af en probeerde met geweld zijn telefoon af te pakken, nadat dit niet lukte is de man op de grond gaan zitten. Het meisje ondertussen op de vlucht geslagen, Steffan is haar achterna gerend en ondertussen had hij nog steeds de politie aan de lijn. Toen de politie arriveerde bij de dader, is hij met het meisje teruggelopen naar de plek waar de dader zat en ze zagen dat hij opgepakt werd.
En zoals hijzelf zei: “Na een korte ondervraging en een emotionele uitstorting van het meisje is het geregeld; de man wordt aangeklaagd wegens mishandeling. Ik word bedankt door de politie, omhelst door het meisje, en achtergelaten om mijn weg naar huis terug te vinden.”
Nadat ik dit vanmorgen op Facebook las, was ik opnieuw zo trots. Dat iemand zo zijn leven durft te wagen om iemand anders te redden. Van te voren kun je namelijk niet weten wat voor vlees je in de kuip hebt. Dat je je angst opzij zet, je het risico neemt en de dader blijft volgen tot hij vervolgens opgepakt wordt, ook al word je zelf belaagdt door de dader.
Mijn neef, die nog geen twee jaar ouder is dan ik, heeft in dit jaar twee mensen gered. Een paar maanden geleden iemands leven en nu weer heeft een mogelijke verkrachting weten te voorkomen. Ik ben blij dat er vandaag de dag ook nog zulke mensen bestaan. En ik ben trots dat dit mijn eigen neef is. Zoals mijn vader al zei: “Het wordt tijd voor een superhelden kostuum!” We zijn trots op je neef!
Een paar maanden geleden, toen Steffan op weg was naar zijn stage raakte een man te water. Hij is toen meteen met omstanders het water in gesprongen om de man er uit te halen. De man had een epileptische aanval. Mijn 19-jarige neef redde samen met twee omstanders het leven van deze man.
Gisternacht reed hij vanuit de stad naar huis. Onderweg kwam hij een ‘zoenend stelletje’ tegen, maar al snel bleek dat het niet om een verliefd stelletje ging. Hij hoorde het meisje een aantal malen stop roepen.Toen hij vroeg of alles goed ging, snauwde de man dat hij weg moest gaan. Dit zat niet goed. Hij pakte zijn telefoon, belde 112 en stelde de politie op de hoogte van wat er gebeurde en waar zij waren. De man zette het op een lopen en sleurde het meisje mee. Zo heldhaftig dat mijn neef is, bleef hij er achter aan lopen en hield de politie van alles op de hoogte.
Na een tijdje stopte de man met lopen en wendde zich tot Steffan. De man rende op hem af en probeerde met geweld zijn telefoon af te pakken, nadat dit niet lukte is de man op de grond gaan zitten. Het meisje ondertussen op de vlucht geslagen, Steffan is haar achterna gerend en ondertussen had hij nog steeds de politie aan de lijn. Toen de politie arriveerde bij de dader, is hij met het meisje teruggelopen naar de plek waar de dader zat en ze zagen dat hij opgepakt werd.
En zoals hijzelf zei: “Na een korte ondervraging en een emotionele uitstorting van het meisje is het geregeld; de man wordt aangeklaagd wegens mishandeling. Ik word bedankt door de politie, omhelst door het meisje, en achtergelaten om mijn weg naar huis terug te vinden.”
Nadat ik dit vanmorgen op Facebook las, was ik opnieuw zo trots. Dat iemand zo zijn leven durft te wagen om iemand anders te redden. Van te voren kun je namelijk niet weten wat voor vlees je in de kuip hebt. Dat je je angst opzij zet, je het risico neemt en de dader blijft volgen tot hij vervolgens opgepakt wordt, ook al word je zelf belaagdt door de dader.
Mijn neef, die nog geen twee jaar ouder is dan ik, heeft in dit jaar twee mensen gered. Een paar maanden geleden iemands leven en nu weer heeft een mogelijke verkrachting weten te voorkomen. Ik ben blij dat er vandaag de dag ook nog zulke mensen bestaan. En ik ben trots dat dit mijn eigen neef is. Zoals mijn vader al zei: “Het wordt tijd voor een superhelden kostuum!” We zijn trots op je neef!
