Jaren, néé decennia lang heb ik gezeurd, gezeverd, geklaagd en gejankt om een hond. Dat de kans klein was dat hij er ook daadwerkelijk ging komen, daar had ik mijzelf al op voorbereid. Smoezen als “papa en mama weren allebei” en “je gaat hem toch niet uitlaten” vlogen me om de oren. Toen kreeg ik een broertje. Dat was ook heel leuk, voor een half jaar. Als ik daarna vroeg om een hondje, grapte mijn ouders dat ik nu al een broertje had en dat je die niet hoefde uit te laten.
Later sloten ze een compromis. Mijn broertje was inmiddels al een jaar of drie en wilde alleen maar dingen in de kleur groen. Vrienden van mijn ouders kregen een nestje labrador pups en als daar een groene tussen zou zitten, zouden wij hem krijgen. Mijn broertje was dol enthousiast, maar ik begreep al lang en breed dat er geen groene hondjes zijn. Een behoorlijke teleurstelling dus.
Uiteindelijk heb ik het maar opgegeven. Nu ik twintig ben en op mezelf woon ben ik tot een inzicht gekomen. Ooit wil ik nog steeds een puppy. Een mopshondje. Dat zijn echt de schattigste hondjes ooit. Dan kan ik ze de hele dag knuffelen, met ze spelen en me onder laten kwijlen. Maar voor nu heb ik geen tijd en zin om de hele dag thuis te blijven voor een hondje. Ik wil spontaan weekendjes weg kunnen en ik wil een wereldreis maken. Dus voorlopig geniet ik nog maar even van de onwijs schattige pug foto’s die in mijn tijdlijn voorbij komen, want LORD, pugs zijn echt de meest schattige wezens op aarde. Die oogjes, dat neusje, die rimpeltjes, dat tongetje… *smelt*
Heb jij een hondje?
Bron: Weheartit
Leuk artikel! Ik heb geen hondje, wel twee konijnen en twee katten. Waarvan er een zich verdacht veel gedraagt als een hondje haha!
Haha, wat grappig zeg!
Ik was ook jonger toen ik om een hond ging zeuren. Om precies te zijn was ik 6 jaar toen we richting het zuiden reden om een hondje uit te zoeken. Het is een vuilnisbakje geworden met lang zwart haar en een krulstaart. Een klein pittig ding genaamd: Jopper.
Inmiddels 14 jaar later trippelt ie nog steeds door de woonkamer en, inderdaad, mijn ouders laten hem 99 procent van de keren uit. Dat kan ook bijna niet anders, omdat ik de helft van de week op kamers zit, maar uitlaten deed ik nooit vaak. Ja, schuldbekentenis. Ik was altijd voor de leuke kanten van een hond: het eten geven, aaien en verwennen! Dat moet tenslotte iemand ook op zich nemen, hahahaha.
Awh, ik kan me helemaal voorstellen dat je wegsmelt bij het zien van deze schattige puppyhoofdjes :) Wij hebben zelf geen hond thuis, maar vroeger waren de eerste drie punten op mijn verlanglijstjes áltijd: paard, hond, konijn, haha! Dat konijn is er gekomen, maar de rest niet :) X