My Twenties

1 Comment read Persoonlijk
My Twenties

Ich bin wieder da. Miss mislukking, diverse crises, te weinig columns, een behoorlijk technosucces, té veel feestjes, een stoffige kantoorbaan en een fronsrimpel later. Het einde van het jaar nadert en my twenties zijn nog steeds hot-subject. De hoofdpijn over studiekeuzestress is weliswaar over en fulltime werken is écht een verademing, maar af en toe ook zeker niet alles. Zo heb ik sinds februari, op een paar dagen vrij om te raven (Defqon en Amsterdam Dance Event) na, aan één stuk door gewerkt. Achter een gruwelijk MDF bureau, in een groot grijs gebouw, met het treurige uitzicht op nóg meer beton. Continue reading →

Het bizarre leven van DJ Dano

0 Comment read Feesten en Festivals, Literatuur
Het bizarre leven van DJ Dano

Hij snoof zijn naam in coke en een meter ketamine. Zijn levensverhaal hangt aan elkaar van pillen, coke, keta, seks, drank en de allervetste plaaten. DJ Dano, dé koning van de hardcore en de grootste en meeste extreme jongerencultuur die Nederland ooit heeft gekend: gabber. Zelf was ik nog niet meer dan een misschien-ooit’je en mijn ouders waren allesbehalve gabber. Een behoorlijk ver van mijn bedshow dus, maar daarom des te interessanter. Hij stond niet alleen aan de wieg van hardcore, gabber en hij heeft mede, samen met een hoop andere boefjes en muziekliefhebbers, er voor gezorgd dat dance nu het grootste exportproduct van Nederland is. Continue reading →

Amsterdam Dance Event 2016: Leven van de nacht

0 Comment read Feesten en Festivals
Amsterdam Dance Event 2016: Leven van de nacht

Voor mij is Amsterdam Dance Event 2016 inmiddels keihard begonnen. De feestjes beginnen vanaf woensdag, maar de ADE gerelateerde content rolt uit mijn vingers. En dat blijft voorlopig nog even zo. Vanaf woensdag leef ik een dubbel leven; nachtvlinder en schrijver. Als een soort Jules Deelder in nultwintig dompel ik mezelf vijf dagen onder in het nachtleven, waarna ik vervolgens de verhalen van de nacht schrijf, om daarna weer héél snel door te gaan feesten. Want feestjes vinden echt niet alleen ’s avonds of ’s nachts plaats. Je vindt me in de kelders van Mary Go Wild en ik wacht hoopvol af of ik één van de tweeduizend ben die een kaartje voor Maceo Plex heeft kunnen bemachtigen op vrijdagmiddag.  Continue reading →

Life after festivals

2 Comments read Feesten en Festivals
Life after festivals

De donkere dagen breken aan en ik voel onrust om me heen. Septembers hittegolf is achter de rug, de dagen worden korter, de nachten langer. De korte broeken, crop tops en weinig stof omvattende kleding kunnen weer terug in de kast (oké, en er over vier maanden weer uit, want dan ben ik in Thailand) en de festivalagenda is angstvallend leeg. Is er leven na het festivalseizoen? Continue reading →

Menstruatiemiepje

3 Comments read Verhalen van Birgit
Menstruatiemiepje

Het is alsof ik al dagen een mega dinsdagdip op voel komen zónder feestje. Mijn mascara heeft zich inmiddels opgehoopt onder mijn ogen. Bij iedere gedachte aan zielige diertjes in het dierenasiel barst ik in een oorverdovend gejank uit. Mijn borsten doen pijn, mijn rug, mijn buik. Bij iedere zucht ben ik bang dat mijn vriend me gaat verlaten en als ik dan in mijn veel te grote slobbershirt met slierten haar langs mijn gezicht geplakt roep: “Oké, ga dan maar! Het kan me allemaal toch niets meer schelen,” kijkt hij me beduusd aan. Ik ben mezelf niet.  Continue reading →

Het hier en nu

0 Comment read Feesten en Festivals
Het hier en nu

Een paar druppeltjes bier druppelen over mijn blote arm. Ik kijk om. “Oeps, sorry!” Een meisje kijkt me geschrokken aan en wrijft dan onhandig mijn arm droog. Ik glimlach terug. “Geeft niet,” en schudt de druppels van mijn arm. We blijven een tijdje naast elkaar staan dansen. Af en toe kijkt ze mijn kant op en ik de hare, ik zie dat ze geniet. Dan lachen we allebei. “Ga je vaker naar zulke feestjes?” Ik knik. “Ja, eigenlijk wel. Ik vind het heerlijk.” Ze lacht enthousiast. “Ja zeker,” roept ze dan. “Gewoon even vluchten. Leven in het hier en nu. Geen gezeik, geen gezeur, gewoon eindelijk even nergens aan denken.” Ik knik opnieuw. Heeft ze gelijk? Continue reading →