Mijn officiële volwassenheid bereikte ik stiekem al op mijn twaalfde, toen ik voor het eerst rond paradeerde in een felroze string. Twee weken daarvoor was ik geïntrigeerd geraakt door het dragen van zo’n touwtje tussen je bilpartij tijdens een logeerpartijtje bij mijn oudere nicht. Met grote schaamte keek ik naar mijn roze gestreepte bilbedekkende kinderonderbroekje. Tijd voor minder stof.
Waar je zo’n ding in kindermaatje 152 kon vinden wist ik niet, daarom moest ik mijn geheime project wel aan mijn moeder vertellen. Slechts op één voorwaarde: papa mocht van niets weten. Giechelend ging ik met moeders op stap, op zoek naar mijn volwassenheid. Binnen een paar uur was ik de trotse eigenaresse van een felroze string. En hoewel ik hem tijdens het dragen steeds weer uit mijn billen trok, voelde ik me méér Beyoncé dan ooit.
Met de jaren ging ik van een string, naar een touwtje. Voor mij zo min mogelijk stof om mijn poes, voor geen nare afdrukken of randjes in kleding. Tot ik laatst een prachtige, nietsverhullende jurk voor een feestje kocht. Zelfs mijn meest minuscule stringetje was hierin nog te zien. Toen ik het probleem aan de keurige Hunkemöller medewerkster voorlegde, lachte ze en zei: “Dan doe je toch geen ondergoed aan!”
Het idee alleen al. Ik draag het liefst zo min mogelijk stof, maar wél stof. Van het idee van geen ondergoed dragen word ik een beetje kriegelig. Zo’n schurende spijkerbroek langs je flamoes, of de gure wind die langs je schaamlippen waait, nee bedankt. En wat als ik plotseling en geheel onverwachts ongesteld zou worden? Dan had het geen vangnetje, maar zou het bloed direct langs mijn been naar beneden sijpelen. “Meisje, volgens mij mors je rode wijn. Kijk daar op je been!”, terwijl ik gewoon aan een fantaatje sta te lurken. Om nog maar te zwijgen over andere spontane lekkages, opwaaiende Marilyn-Monroemomenten en blaasontstekingen. Pure horror.
Hoe ik dit duivelse dilemma uiteindelijk heb opgelost? Zo’n spannend vleeskleurig naadloos stukje stof, ook wel de oma-onderbroek onder de strings. Niet echt sexy, maar het heeft me een hoop trammelant én een koude poes bespaard. Gelukkig begreep mijn vriend dat wel. Ook al weet ik dat hij diep van binnen nog steeds wacht op de dag dat ik tijdens een romantisch dinertje plotseling in zijn oor fluister dat ik mijn stringetje ben vergeten. Maar op die dag kan hij voorlopig nog wel even wachten.
Ga jij wel eens zonder slip de deur uit?
Waar je zo’n ding in kindermaatje 152 kon vinden wist ik niet, daarom moest ik mijn geheime project wel aan mijn moeder vertellen. Slechts op één voorwaarde: papa mocht van niets weten. Giechelend ging ik met moeders op stap, op zoek naar mijn volwassenheid. Binnen een paar uur was ik de trotse eigenaresse van een felroze string. En hoewel ik hem tijdens het dragen steeds weer uit mijn billen trok, voelde ik me méér Beyoncé dan ooit.
Met de jaren ging ik van een string, naar een touwtje. Voor mij zo min mogelijk stof om mijn poes, voor geen nare afdrukken of randjes in kleding. Tot ik laatst een prachtige, nietsverhullende jurk voor een feestje kocht. Zelfs mijn meest minuscule stringetje was hierin nog te zien. Toen ik het probleem aan de keurige Hunkemöller medewerkster voorlegde, lachte ze en zei: “Dan doe je toch geen ondergoed aan!”
Het idee alleen al. Ik draag het liefst zo min mogelijk stof, maar wél stof. Van het idee van geen ondergoed dragen word ik een beetje kriegelig. Zo’n schurende spijkerbroek langs je flamoes, of de gure wind die langs je schaamlippen waait, nee bedankt. En wat als ik plotseling en geheel onverwachts ongesteld zou worden? Dan had het geen vangnetje, maar zou het bloed direct langs mijn been naar beneden sijpelen. “Meisje, volgens mij mors je rode wijn. Kijk daar op je been!”, terwijl ik gewoon aan een fantaatje sta te lurken. Om nog maar te zwijgen over andere spontane lekkages, opwaaiende Marilyn-Monroemomenten en blaasontstekingen. Pure horror.
Hoe ik dit duivelse dilemma uiteindelijk heb opgelost? Zo’n spannend vleeskleurig naadloos stukje stof, ook wel de oma-onderbroek onder de strings. Niet echt sexy, maar het heeft me een hoop trammelant én een koude poes bespaard. Gelukkig begreep mijn vriend dat wel. Ook al weet ik dat hij diep van binnen nog steeds wacht op de dag dat ik tijdens een romantisch dinertje plotseling in zijn oor fluister dat ik mijn stringetje ben vergeten. Maar op die dag kan hij voorlopig nog wel even wachten.
Ga jij wel eens zonder slip de deur uit?
