Bel mij niet

woensdag 2 december 2015
bel-mij-niet
Ik ben een echte praatjesmaker en lul vijf kwartier in een uur maar zodra mijn telefoon gaat, ga ik op slot. Ik heb belvrees en bij het horen van mijn ringtone kruip ik het liefst huilend onder mijn dekens. Ik bel nauwelijks en ik neem nooit op, want bellen is niet leuk en het gebeurt áltijd op ongewenste momenten. Als de telefoon gaat ben ik namelijk net aan het werk, onder de douche, in de supermarkt bij de kassa, mezelf aan het opmaken of heb ik net mijn favoriete serie opgezet. De gewenste tijd om te bellen is er eigenlijk niet.

Ik huiver als ik een kappersafspraak moet maken, het huilen staat me nader als ik een klantenservice moet bellen en ook een restaurantreservering maken is een crime. Voor ieder belletje heb ik een waslijst aan smoesjes en van uitstel komt afstel. De ergste telefoontjes zijn de anonieme, die neem ik eigenlijk nooit op. Vaak wacht ik net zolang tot mijn voicemail is ingesproken, dan kan ik altijd nog op eigen initiatief terugbellen.

Zodra mijn telefoon gaat schieten er duizend gedachtes door mijn hoofd. Zal ik wegrennen? Opnemen? Of mijn vliegtuigmodus activeren? Soms word ik zelfs zo paranoia van het bellen, dat ik denk dat de ander weet dat ik expres niet opneem. Vaak antwoord ik dan terug met een berichtje: “Sorry, ik was even bezig. Is het belangrijk?” Dan heb ik ze precies waar ik hebben wil en heb ik mezelf weer een vervelend telefoontje bespaard. Waarom moeilijk doen, als het ook makkelijk kan?

Het is niet zo dat ik moeilijk te bereiken ben. Mijn telefoon staat namelijk altijd aan en een laatste sms, e-mail, Whatsapp of Facebook-update heb ik binnen een mum van tijd gelezen. Bel mij niet zomaar even op, maar stuur me een berichtje of e-mail en dan krijg je sneller dan het licht een leuk antwoord terug.

Heb jij ook zo’n hekel aan bellen?