Geluk is dichterbij dan je denkt

vrijdag 3 juli 2015
geluk
Dwalend door mijn achtertuin vind ik een bankje. Ik kijk uit over het IJ en in de verte zie ik het Centraal Station liggen. Boten varen op en af. Ik maak mijn tenen los van mijn felgekleurde teenslippers en ga in kleermakerszit op één van de bankjes zitten. Ik pak mijn boek, maar sla die al snel weer dicht. Niet omdat het me niet interesseert, maar omdat er zoveel moois om me heen gebeurt.

Bootjes razen voorbij en het water klotst tegen de kade. De wind is als muziek in mijn oren en door de zon knijp ik mijn ogen tot spleetjes. Ik voel hoe de zonnestralen langzaam sproetjes op mijn blote schouders toveren. Naast vogels, wind en voorbij komende boten hoor ik niets. Hoe vaak kijkt een mens nu echt naar zijn omgeving?

Naast mij strijken dwalende toeristen neer. Het NDSM-terrein vonden ze in de Lonely Planet; eens wat anders dan de statige herenhuizen aan de gracht, het Anne Frankhuis of de coffeeshop. Ze zetten hun flesjes Heineken op de grond en zijn beduidend onder de indruk. Wat ik als zo gewoon beschouw zien zij voor het eerst.

Dit simplistische tafereel van de genietende toeristen, zonnestralen, heen en weer varende bootjes en kletsende golven maakt me zo intens gelukkig. Ik besluit dat tuinen met getemde struiken en keurige bloembakken overgewaardeerd zijn. Geef mij maar het woekerende gras, het asfalt, de gekleurde containers, loodsen en graffiti; zo bij mij voor de deur. Je hoeft niet ver te reizen om iets moois te zien, want geluk is dichterbij dan je denkt. Je hoeft alleen maar echt te kijken.