Woord van waardering

dinsdag 2 juni 2015
thank-you

“Ik vind je echt een hele leuke meid.”, “Wat zie je er leuk uit vandaag!” of: “Wat fijn dat je er altijd voor me bent.” Het lijkt zo vanzelf sprekend: iemand een complimentje geven, of de waardering voor diegene uitspreken, maar we doen het veel te weinig.

Ook ik doe het niet vaak genoeg. Ik waardeer veel mensen, maar spreek dit niet uit. Het zit zo ingebakken dat we vaker stilstaan bij het negatieve in plaats van het positieve, terwijl iedereen het leuk vindt om een compliment te krijgen. Ik wil dit graag veranderen. Daarom besloot ik de ‘complimenteuze’ schoenen aan te trekken en stuurde een mailtje naar meneer Ponsioen, mijn leraar Nederlands van de middelbare school.

Ik had vanaf kleins af aan al een grote liefde voor taal en lezen, maar hij wakkerde deze liefde nog eens in het kwadraat aan. Hij liet me kennis maken met Mulisch, Reve en Hermans en andere groten der literatuur. Hij gaf les met zoveel passie dat hij iedere leerling wist te raken en ze ook allemaal aan het lezen kreeg. Naast dat hij een goede leraar is, vind ik hem ook als persoon leuk. Er was altijd ruimte voor een grapje en zijn liefde voor goede muziek, Rotterdam of Johan Cruijf stak hij niet onder stoelen of banken. Een les Nederlands was bij hem altijd een feestje, ook als we gingen ontleden.

Ik schreef:

“Vanuit het zonnige Amsterdam wil ik u graag laten weten dat ik nog vaak met héél veel plezier op uw lessen terugkijk. Helemaal na een jaar lerarenopleiding Nederlands. Helaas is het me enigszins tegengevallen maar dat terzijde haha. Ik merkte toen eigenlijk pas hoe erg wij geboft hebben met een school als de Theaterhavo/vwo en met de onwijs leuke lessen Nederlands, die veel meer waren dan alleen ontleden en spellen. Ga vooral door met nog meer kinderen te enthousiasmeren voor ‘ons’ prachtige vak! Ik hoop u ooit nog een keer te zien, wellicht op de Theaterhavo/vwo, wellicht in de Koopgoot. Of misschien, heel misschien, in de Kalverstraat.”

Nog geen tien minuten later had ik een bericht terug. Hij schreef daarin onder andere dat “meneer Ponsioen van zo’n e-mail heel blij wordt” en sloot het af met: “Heb het goed, Birgit, al is dat in Amsterdam.” (Daar moest ik even om grinniken) Ook complimenteerde hij mij over mijn blog en vond hij het leuk om te lezen dat ik nog altijd even enthousiast ben. Dat maakte mij dan weer erg blij. Bijzonder hoe zo’n kleine daad iemand zo vrolijk kan maken en het geeft zelf ook een heel fijn gevoel.

Daarom roep ik jullie allemaal op om iemand een woord van waardering te geven. Misschien is het een familielid, misschien is het iemand die er altijd voor je is, of misschien is het degene die naast je zit in de bus en een heel leuk jasje aan heeft. Het hoeft geen hele uiteenzetting te zijn, een woordje is vaak al genoeg. En vergeet niet: wie geeft, krijgt zoveel meer terug. Zo maken we de wereld weer een beetje positiever.

 

Wie zou jij een woord van waardering geven?